Odkryto skamielinę, która ma prawie 100 milionów lat. Wyjątkowe znalezisko z Nowej Zelandii
Paleontolodzy odkryli w Nowej Zelandii częściowy szkielet dinozaura, która ma prawie 100 milionów lat.
Badacze trafili na kolejne szczątki prehistorycznego zwierzęcia. Tym razem należą one do ichtiozaura i szacuje się, że pochodzą sprzed około 98 milionów lat.
Odkrycie to jest istotne z wielu powodów. Co warto wiedzieć o odnalezionym szkielecie?
Skamieniały ichtiozaur z Nowej Zelandii
Nowe odkrycie, jak i wyniki badań opublikowano w czasopiśmie Journal of Vertebrate Paleontology. Dowiedzieć się z niego można, że paleontolodzy trafili na częściowy szkielet ichtiozaura, pochodzący z okresu kredy. Jest to jeden z najlepiej zachowanych okazów ichtiozaurów znalezionych w Nowej Zelandii, a co za tym idzie – dostarcza ważnych informacji na temat różnorodności fauny morskiej z tamtego okresu.
Ichtiozaury były morskimi gadami, które zamieszkiwały oceany przez większość ery mezozoicznej, pojawiając się we wczesnym triasie, a we wczesnej kredzie zaczęły ustępować miejsca plezjozaurom.
Jurajski ichtiozaur miał krótkie ciało, lekko bocznie spłaszczone, zakończone dobrze rozwiniętą płetwą ogonową kształtu księżyca. Taka budowa ogona, podobna do współczesnych tuńczyków i makreli, wskazywała na to, że zwierzęta te mogły pływać ze znaczną prędkością. Prawdopodobnie osiągały nawet 70 km/h.
Na Wikipedii czytamy:
Wszystkie ichtiozaury były drapieżnikami: żywiły się szybko pływającymi głowonogami oraz rybami. Większe osobniki mogły polować na duże kręgowce, w tym gady morskie, nie wyłączając nawet innych ichtiozaurów.
Oczy ichtiozaura mogły mieć nawet 22 centymetry średnicy i zapewniały doskonałą widoczność w ciemnych, głębokich wodach oraz pozwalały polować nocą.
Początkowo uważano, że ich różnorodność w kredzie była niewielka z powodu długotrwałego spadku liczebności od okresu jurajskiego. Jednak najnowsze badania obaliły tę teorię, pokazując większe zróżnicowanie wśród ichtiozaurów kredowych.
Nowe znalezisko
Jak donosi sci.news, skamieniałość została znaleziona w okolicach Coverham, na północnym krańcu doliny Waiau Toa/Clarence na Wyspie Południowej w Nowej Zelandii.
Znalezisko obejmuje częściowy szkielet zwierzęcia, w tym dobrze zachowaną miednicę i kończynę tylną, co jest rzadkim znaleziskiem wśród ichtiozaurów kredowych.
W artykule z Journal of Vertebrate Paleontology czytamy:
Częściowy szkielet zawiera kość podstawno-potyliczną z czaszki ichtiozaura, a także łopatkę i częściową kość kruczą z obręczy piersiowej. Zachowały się również liczne kręgi, jak również wiele paliczków reprezentujących części przedniej i tylnej kończyny osobnika (…). Dzięki temu okaz ten jest najlepiej zachowanym osobnikiem ichtiozaura z Nowej Zelandii. Posiada dobrze utrwaloną miednicę i płetwę tylną, które uzupełniły znany zbiór danych o tych elementach, które tak rzadko przetrwały u gatunków kredowych.
Cechy skamieniałości łączą ją z Platypterygius australis, gatunkiem z Gondwany Wschodniej, oraz z niektórymi ichtiozaurami kredowymi z Europy. Co więcej, zwierzę nie było spokrewnione z innymi przedstawicielami swojego rodzaju z z Gondwany Zachodniej. Sugeruje to istnienie regionalnych różnic wśród populacji ichtiozaurów kredowych.
Badacze sugerują, że ewolucja anatomiczna ichtiozaurów w odosobnionych rejonach Gondwany mogła być napędzana warunkami środowiskowymi, w tym na przykład dostępności do pokarmu.
Znalezisko pokazuje, że potrzeba więcej dobrze zachowanych i w miarę kompletnych skamielin, by lepiej zrozumieć ewolucję ichtiozaurów.
W badaniu czytamy:
Zrozumienie różnorodności ichtiozaurów w kredzie znacznie wzrosło w ostatnich latach, jednak fauna wschodniej Gondwany jest nadal słabo poznana, szczególnie w Nowej Zelandii, gdzie odnaleziono tylko niewielki fragmentaryczny materiał.
Źródła: https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/02724634.2024.2408391#d1e607
https://www.sci.news/paleontology/new-zealand-platypterygiid-ichthyosaur-13493.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ichtiozaury
