Nowe odkrycie NASA. Na powierzchni księżyca Plutona znajduje się istotny związek chemiczny
Teleskop NASA wykrył istotny związek chemiczny na powierzchni księżyca Plutona.
Naukowcy dokonali przełomowego odkrycia na Charonie, największym księżycu Plutona. Wszystko dzięki wykorzystaniu kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba.
Nowa badania mówią, że po raz pierwszy na powierzchni Charona udało się wykryć pewien istotny związek. Odkrycie rzuca nowe światło na skład i procesy chemiczne zachodzące na tym księżycu. Co warto o tym wiedzieć?
Charon i nowe odkrycie
Zgodnie z badaniem opublikowanym w Nature Communications, zespół kierowany przez Southwest Research Institute znalazł ślady dwutlenku węgla i nadtlenku wodoru na największym księżycu Plutona.
Dzięki danym z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba zespół astronomów odkrył obecność CO₂ na powierzchni tego księżyca, co dostarcza ważnych informacji na temat historii i procesów geologicznych zachodzących obok obiektu, który lata temu uznawany był za ostatnią planetę Układy Słonecznego.
Ciekawostka: Pluton został odkryty w 1930 roku i do 2006 roku był oficjalnie uznawany za dziewiątą planetę Układu Słonecznego. 24 sierpnia 2006 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna odebrała Plutonowi status planety, co oznacza, że Układ Słoneczny składa się z 8 planet.
Księżyc Plutona
Pluton, znajdujący się 5,7 miliarda kilometrów od Słońca, jest lodową planetą karłowatą o średniej temperaturze -232°C. Posiada pięć księżyców: Styx, Nix, Kerberos, Hydra i Charon.
Charon to największy naturalny satelita Plutona, odkryty 22 czerwca 1978 roku przez Jamesa Christy’ego.
Jak czytamy na stronie NASA, Charon ma 1214 kilometrów średnicy, a Pluton – około 2300 kilometrów szerokości. Ponieważ księżyc jest tak duży w porównaniu do Plutona, te dwa obiekty określa się czasami jako podwójny układ planet karłowatych. Odległość między nimi wynosi 19 640 km.
Jedno okrążenie Charona trwa 6 dni 9 godzin 17 minut – tyle samo, co okres rotacji tej planety karłowatej, dlatego obydwa ciała są stale zwrócone do siebie tymi samymi stronami.
Nowe badania
Najnowsze badania, przeprowadzone za pomocą teleskopu Jamesa Webba, pozwoliły na odkrycie nowych związków chemicznych na powierzchni Charonu – dwutlenku węgla i nadtlenku wodoru.
Treść najnowszych odkryć opublikowano w Nature Communications. Zespół, który ich dokonał, kierowany był przez astronom Silvię Protopapa z Southwest Research Institute w Stanach Zjednoczonych.
Odkrycia, oparte na danych z należącego do NASA Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba, dostarczają istotnych wskazówek na temat historii i powstania Układu Słonecznego.
W 2015 roku misja NASA New Horizons była pierwszą, która dokładnie zbadała Plutona i jego księżyce. Wykazała, że Charon składa się głównie z lodu wodnego, amoniaku i różnych związków organicznych.
Uważa się również, że Charon ma kriowulkany – obszary, w których wybucha lód zamiast magmy, jak w przypadku wulkanów na Ziemi.
Warto zaznaczyć, że skład Charona różni się od Plutona i innych obiektów w Pasie Kuipera. Te są głównie zbudowane z lodu azotowego i metanowego.
Dwutlenek węgla
Jak czytamy na sciencealert.com, CO₂ jest zawsze kluczową cząsteczką do zrozumienia historii danego obiektu. Nowe wykrycie dwutlenku węgla i nadtlenku wodoru na Charonie może dać cenny wgląd w to, jak różne procesy oddziałują na te obiekty transneptunowe.
Naukowcy uważają się, że dwutlenek węgla na opisywanym księżycu pochodzi spod lodowej powierzchni oraz został odsłonięty przez asteroidy i inne obiekty uderzające w niego, tworzące kratery, które ukazują świeżą podziemną powierzchnię.
Warto podkreślić, że powstanie Charona jest zagadką naukową. Jedną z wiodących teorii na temat powstania Charonu jest to, że księżyc ten uformował się podobnie jak nasz Księżyc. Doszło do tego na skutek kolizji dużego obiektu z Plutonem, która spowodowała oderwanie się fragmentu, który stał się satelitą.
Alternatywnie, możliwe jest, że Pluton i Charon były oddzielnymi obiektami, które zderzyły się, a następnie zaczęły krążyć wokół siebie.
CO₂ na innych ciałach niebieskich jest często wskaźnikiem procesów geologicznych. Na przykład na Marsie obecność tego związku w atmosferze wskazuje na dawną aktywność wulkaniczną.
Nowe odkrycie jest istotne, ponieważ może pomóc w zrozumieniu procesów zachodzących na odległym obiekcie Układu Słonecznego. Badanie tego, co znajduje się w w Pasie Kuipera nie jest proste. Jedną z głównych przeszkód jest znacząca odległość od Ziemi. Pozostaje mieć nadzieję, że kolejne badania rozwiążą niektóre kosmiczne zagadki.
Źródła: https://www.ndtv.com/science/nasas-webb-telescope-detects-carbon-dioxide-on-surface-of-plutos-largest-moon-charon-6700473
https://pl.wikipedia.org/wiki/(134340)_Pluton
https://science.nasa.gov/dwarf-planets/pluto/moons/charon/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Charon_(księżyc)
https://www.sciencealert.com/nasa-detects-carbon-dioxide-on-surface-of-plutos-moon-charon
